bir çocuk nasıl yetiştirilmemeli isabetli örneklerle açıklıyor Kafka, üstelik kendi zihninde oluşan korkularla. sık sık babasını suçlamadığını belirtse de aslında her şeyin bambaşka olabileceğini ama olmadığını, artık bundan umudunu kestiğini ve birçok yerde de babasına sitem ettiğini görürüz. buna rağmen "biliyorum, mektubun yaratmasını umduğum tüm etkiyi tehlikeye atıyorum" cümlesi ile aslında bazı şeyleri değiştirebilme isteğinin hala canlı olduğunu da düşündürür. babasının yetiştirme tarzını diğer kardeşleri açısından da incelemiştir ve buna babasının torununa olan tavırlarını da eklemiştir. o kısımda can yakan detay ise "sen onun için (torunu kastediyor) özel bir öneme sahip olsan da sadece bir büyükbabaydın, benim için olduğun gibi her şeyi değilsin onun" sözleridir. annesi için 'o benim çocukluğumun karmaşasında aklın timsaliydi' dese de babasına duyduğu hayranlık, annesine duyduğundan çok daha fazlaydı bence. kafka mektubunda çok çarpıcı biçimde babasının yaptığı kabalıklar nedeniyle hiç tanımadığı insanlara karşı bile kendini suçlu hissettiğini itiraf ediyor. devamındaysa çocukken her genç gibi abarttığını düşünerek kendini avuttuğunu ancak dünya görüşü geliştikçe bu avuntuyu neredeyse kaybettiğini de ekler. bence bu, kafka'nın korkunç bir kabullenişi söylemekten çekinmeyecek kadar yorgun düştüğünün bir kanıtıydı. kafka babasının söyledikleri ile yaptıklarının birçok konuda uyumadığını ve bunun kendisini ne denli etkilediğinden bahsetmeyi de ihmal etmemiş, özellikle de inanç konusunda. yalnız, tüm dediklerinin bir suçlama değil, babasının onu suçlamasına karşın bir savunma olduğunu da hatırlatma gereği hissetmiş. yazılar yazmasından babası her ne kadar hoşnut olmasa da bunun kendisini diğer durumlar kadar üzmediğini, aksine bi bakımdan özgür olduğunu düşündürdüğünü de bir solucan benzetmesiyle ele almış. kayıtsızlığın yaşamındaki tek sığınak olduğunu buna kendimden başka kimsede böylesine derin rastlamadım diyerek yalnızlık hissiyatını da gözler önüne sermiştir. esasında başarılı giden eğitim hayatına hep şaşırdığını dahası, bu şaşırmanın nedenini babasının o önemsemez ifadesinde bulduğunu yazması, bir çocuğun belki de saniyelik bir bakışı ömrü boyunca nasıl taşıdığının ifadesidir. kendisini yorganın korku ya da zayıflık hissiyatından ziyade, bu hislerin onda yarattığı bitmek bilmeyen boşluk olduğunu söyleyerek hislerinin derinliğini de dile getirdiğini görmüş oluruz..

Babaya MektupFranz Kafka · İndigo Kitap · 201741,1bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

gülbe seher