Ruhumuz doyumunu yaşam sevinciyle ifade eder. Ruhumuz varlığını bize verdiği ilhamlarla ifade eder. Kendimizi yaratıcı ve yaşam sevinciyle dolu hissettiğimiz her an ruhumuz iş başındadır. O aslında her zaman iş başında. Ama biz günlük sorunlarımızla, dikkat dağınıklığımızla, yetersizlik ve değersizlik duygularımızla, tabularımızla, kurallarımızla ruhumuzun ışığını yansıtmasını engelliyoruz. Tıpkı güneşin ışınlarını engelleyen bulutlar gibi. Bulutların arkasında güneş yine her zamanki gibi parlıyor. Ruhumuz harikulade müziğini sürekli çalıyor. Ama biz günlük yaşamın kakofonisinden o müziği duyamıyoruz.