Defalarca okuduğum ve her seferinde aynı duyguları hissedebildiğim bir kitap Kör Baykuş.. "Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar." cümlesiyle başlar kitap ve bu gibi karanlık cümlelerle devam eder. "Kendisini gölgesine tanıtmak isteyen bir adam"ın yazdığı bu cümlelerle o kadar iyi tanırız ki bu isimsiz kahramanı, ondan iğreniriz hatta. 'Ne nerde oluyor? Hangisi gerçek? Hangisi kâbus? Böyle biri var mı?' sorularını sıkça sordurur insana Hidâyet. Kitap bitince bu sorular hala aklımızın köşesinde cevaplanmamış olarak durur. Söyleyiş o kadar güzeldir ki kitabın ne anlattığı, imgelerin neyi işaret ettiğini umursamayız. "Yarın ölebilirim kendimi taniyamadan." der Hıdâyet ve kitabı elimizden bırakıp 'mecburi' bir düşünce mesaisine başlamak durumunda kalırız. "Dünya dünya olalı, ben var oldum olalı, soğuk hissiz hareketsiz bir ölü, karanlık odada hep yanımdaydı benim." der bize, kitabın bitmesini isteriz.. Sarmal olay örgüsüyle her sayfada hikaye tekrar ediyormuş gibi bir his uyandırır. Okuruz, bir daha okuruz ve anlayamayacağımızı anlayınca bu kitabın keyfini anlamamakla cikaracağımızı anlayıp okumaya devam ederiz. Kitap bitince artık kahramanı 'gölgesi kadar' tanımış oluruz.

Kör BaykuşSadık Hidayet · Yapı Kredi Yayınları · 202328,5bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra