Bir rüya görür gibi: Beş Sevim Apartmanı.
Ben bir rüya gördüm.
Kalemiyle tanışmaya uzun zamandır heveslendiğim sıradışı yazar 
Mine Söğüt , bana bir rüya gösterdi.
Hani o tam uykuya dalar dalmaz görülen, karmaşık, kopuk kopuk, bir gecenin, bir gündüzün olduğu, kim olduğun veya nerede olduğunun sürekli değiştiği, konuştuğun kişinin birden başka biri olduğu rüyalardan.
Ben bir rüya gördüm.
Rahatsız edici, insan dışı varlıkların kahkahalarının kulaklarında çınladığı, uçsuz bucaksız ormanların birden ışıksız penceresiz bir odaya dönüştüğü, tanıdığın insanların yabancı yüzlerle göründüğü rüyalardan.
Ben bir rüya gördüm.
Tüyler ürperten, ama içinden çıkmak istemediğin, o sesin sahibini karşı konulamaz şekilde merak ettiğin rüyalardan.
Ben bir rüya gördüm ki Mine Söğüt ‘ün kalemi zihnimin müsvedde kağıdına renkler şekiller karalıyor, gözyaşları kahkahalara karışıyor.
Ve son sayfada irkilerek uyandırıyor.
Peki ‘gerçek’?
Gördüklerinin hangisi gerçek?
Hiçbir kaleme benzemeyen bir kalem, hiçbir üsluba benzemeyen bir üslup, hiçbir kurguya benzemeyen bir kurgu.
Yazarın ilk eseri olan 
Beş Sevim Apartmanı , benim için çok farklı ve nefis bir deneyim oldu. Yer yer eklenmiş rüya tabirlerini, beş farklı karakterin zihinlerindeki ve gerçekteki yaşamlarının, eserin akışını bozmadan, muhteşem bir ritimle sunuluşunu, eserde hiç aksatmadan hissettiğim rüya görüyormuşum havasını çok sevdim.
Çağdaş Türk Edebiyatı okuma klübümüzün Şubat ayı kitabıydı kendisi. İyi ki öyleymiş.
Bir öneri: Gece geç saatte ve yalnızken okunmaması tavsiye edilir.
İyi okumalar dilerim.
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.