"İnsan başkasının yanlışını teraziye koymadan önce, diğer kefeye kendini koymalı 'Ne kadar doğruyum?' diye." demiş Amine Gzat.
Doğru ama eksik bi ifade. Bazen insanın kendi davranışı yanlış olduğu halde, karşısındaki o kadar bir büyük yanlış yapmıştır ki. Kendisininki doğru zannedebilir.
Bu yüzden derim ki: "Yanlış yanlışla mukayese edilmez. Çünkü sonuç yine yanlış olacaktır. Yanlış doğruyla mukayese edilmelidir."
··
46 görüntüleme
Bu satırların altına bugün okuduğum kitaptan bir alıntı bırakmak istiyorum. “Geçmişte farklı olaylar nedeniyle açığa çıkan bazı söz ve davranışlarından hareketle biliyoruz ki, (risalet öncesinde) Muhammed (Sallallahu aleyhi ve sellem), mevcut inançların ve ve bu inançlara bağlı şekillenen hayat tarzlarının ‘yanlış’ olduğunu biliyordu ama aynen Haniflerde olduğu gibi ‘doğru’yu bilmiyordu. ‘Yanlış’ı biliyor veya fark ediyor olmasına karşılık, ‘doğru’yu bilememenin sıkıntısını yaşıyordu. Sevgili dostu Zeyd b. Amr’dan ve diğerlerinden hareketle aramakla bulunamayacağını öğrendiği ‘doğru’ları, düşünerek bulmaya çalışıyordu. Bunu ise bir ibadet şuuru içerisinde gerçekleştirdiği inzivaları eşliğinde yapıyordu... Düşünüyor, düşünüyor ama iç dünyasında fırtınalar estiren, beynini çatlatan, benliğini sarıp hayatı kendisine problemler yumağına çeviren sorularına cevap veremiyordu... Düşünme ve arayışları sırasında aradığı doğrularla karşılaşmışsa bile onları bilmiyor, tanımıyordu. Bir yığın yanlışlıklara bulanmış bu ‘doğru’ları ayırt etme imkanı yoktu. Çünkü ‘doğru’ ile ‘yanlış’ı ayırt edecek ölçüye (Furkan’a / Kur’an’a) sahip değildi.” 
Hz. Muhammed'in Hayatı ve İslam Daveti 1
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.