Adeta Zeze ile bende büyüdüm. Daha doğrusu Şeker Portakalı ile içimde var ettiğim ''çocuk ben'' büyüdü demek yerinde olur.
Zeze'nin yetişkin olma yolunda edinmesi gereken bazı erdemler var. Bir çocuk gibi korkmamak, cesur olmak ve aşkı anlamak. Çocuk zeze ergenliğiyle beraber hayali kurbağasının yardımıyla korkularını üzerinden atıyor. Hayalinde edindiği babasıyla da , hem içindeki baba boşluğunu dolduruluyor hem aşkı tanıyor. Zeze artık bir gençtir.
Tabi Zeze o küçük çocuk olmadığı için, kitap, ''Şeker Portakalı'' kadar hızlı ilerlemiyor ama yine de yüreğe dokunmadan da bırakmıyor insanı.
Yine Zeze'nin şu masun yaramazlıkları var ki bunlar beni baya güldürdü. Bazen de hüzünlendirdi. Okumanızı öneririm. Kitaplı günler dilerim. :)
