Mahalle Kavgası
Ben oldum olası kavgayı sevmedim. Elimden ve ayağımdan geldiğince hep kaçındım, kaçtım. Ne yalan söyleyeyim, iyi de kaçarım hani. Şöyle kavganın olabileceğini sezinleyim anında pırrr…
Arkadaşımla caddenin sonundan bizim eve doğru uzanan sokağa dönmüştük. Gözle görülebilecek kadar bir uzaklıkta iki adam –el kol hareketlerinden anlaşıldığı kadarıyla- birbiriyle kavga ediyor gibiydiler.
Yanımda arkadaşım olduğu için ona ayıp olmasın diye ve bu arada onu eve davet ettiğimi hatırladığımdan bu kez kaçamadım. Adım adım kavganın olduğu yerden geçmek mecburiyetiyle ilerledik.
Bu ilerleyişe yanımda arkadaşım, kafamda da şu iç konuşmalarım eşlik ediyordu. “Yaa işte böyle, sen otuz altı yıldır kavganın yanından geçme, şimdi burnunun dikinde olana doğru ilerle. Hadi bakalım. Yüzleşmenin zamanı geldi. Hele bak bakalım ayakkabılarına, bağcıkları bağlı mı? Epeydir de top mop oynamadın, hamlamışsındır sen şimdi… Yanındakinden hızlı koşabiliyor musun bari… Hayatında hiç kavga gördün mü?.. Şimdi görürsün kavgayı… Hanyayı Konyayı…”
Ben böyle kendimi dinlerken, arkadaşım, “sarhoş mudur nedir?” diye seslendi. Ben, kendi konuşmalarımı bırakıp arkadaşa kulak verip, karşıya gözlerimi dikip, titreyen dizlerimi dizginlemeye, meseleyi anlamaya çalışıyordum. Tabi bu arada yol aldığımız için sesleri de duymaya başladık.
- Sen beni tanıyor musun bee, sen kimsin ki bana vuruyorsun ha!
Adamın konuşmasından hafif sarhoş olduğu anlaşılıyordu. Yanındakinin de hafif sallantılı hareketlerinden onun da beriki kadar olmasa da biraz sarhoş olduğunu düşündüm.
- Abi bırak Allasen, bunlar hep böyle…
- Nasıl olur ya, gündüz vakti böyle yapılır mı! Dağ başı mı burası!
- Eşkıya olmuş bunlar abi…
- Sen benim kim olduğumu biliyor musun ha!
Bu ikisi yere doğru bakarak bu sözleri ettiğine göre herhalde adamı yere sermişler diye düşündüm. Sanırım arkadaşım da aynı şeyi düşünmüş olacaktı ki “kavga çıkacak herhalde, gidip ayıralım sevaptır” dedi. Arkadaşım da pek meraklıdır böyle toplumsal olaylara. Yahu kardeşim ne yapacaksın sen, boş ver, şimdi polis gelecek, karakoldu, tutanaktı, şahitti derken akşam olacak. Tabi ben bunları diyorum ama bir yandan da kolumdan beni çekiştiriyordu. Bu arada sağdan soldan olayı görenler de oraya toplandılar. Adamlar artık çemberin içinde kalmış sadece sesler geliyor:
- Yaşatmayacağım seni burada oğlum…
- Abi değmez bunlara valla boş ver, yolumuza bakalım…
- Ulan benim gibi adama yapılır mı bee, delikanlıya arkadan vurulur mu be!
- Abi bunlar böyle işte, delikanlı olsa yüzüne karşı vururdu, arkadan vurdu.
Konuşmalardan anlaşılana göre biri bu hafif sarhoşa arkadan yumruk atmış olsa gerek. Gerçi böyle erkeklik, delikanlılık falan lafının geçtiğine göre acaba kabasına mı vurdu diye geldi aklıma.
- Nasıl olmuş bu mahalle böyle? Ar namus kalmadı mı cemaat?
Adam hakikaten sarhoş ama tatlı bir sarhoş, konuşmasında geçen kelimeler bir haykırış ifadesi olsa da sesi yavru bir köpek ciyaklaması gibi geliyor kulağa.
- Bu mudur sizin namus anlayışınız ha?
- Abi, yok düzen bozulmuş iyice…
- Ulan sizin ananız bacınız yok mu ha!
- Yok abi, bunlarda…
- Ah ulan sağ kolum ameliyatlı olmayacaktı ki o zaman ben sana gösterirdim!
- Abi bırak değmez bunlara…
Arkadaşım iyice meraklandı. Ben de konuşmalardan olsa gerek meraklandım. Ayağımın parmaklarının ucunda şöyle bir yükseldim çemberin ortasında neler oluyor göreyim diye. Bu iki hafif sarhoş sanki birbiriyle konuşuyor sanki. Kavga ettikleri adamı göremedim. Arkadaşıma sordum “sen görüyor musun?” diye. “Bu ikisinden başka kimse yok” dedi. Yahu bu kavga ne de meraklandırıyormuş adamı. Hayret.
Kalabalıktan bir amca hafif sarhoşa gülümseyerek seslendi:
- Uyma oğlum sen ona, büyüklük sende kalsın. Hadi var git yoluna, dedi.
- Olmaz dayıcım olmaz, özür dileyecek. Elimi öpecek. Ben ettim sen etme diyecek.
Kalabalık gülmeye başladı.
- Abi saygı yok ki bunlarda…
- Ne demek yok, olacak. Bak, ben dayıcıma saygısızlık ediyor muyum. Öpüyüm dayıcım.
Bizim hafif sarhoş epey sarhoşmuş. Amcanın bir elini öpüp başına koyduktan sonra diğer elini de öptü. Kalabalık iyice gülmeye başladı. Sonra yanındaki hafif sarhoşa “sen de öp dayımın elini” dedi. Bu hafif sarhoşsa bundan daha sarhoşmuş. Adamın eline doğru eğilirken yüzüstü yere çakıldı.
Kalabalık da gülmekten yerlere yattı. Birinci sarhoş, yerdekini kaldırmak için kucaklamaya yekindi, derken o da ‘küt’ diye yere serpildi. Kalabalık artık yerleri süpürüyor gülmekten. Sarhoş erkekliğe toz kondurmuyor hâlâ esiyor gürlüyor:
- Erkeksen kaçma ulan, erkeksen kaçmazsın!
- Abi bunlar korkak, kaçar gider…
- Var mı ulan öyle kaçmak, ben şimdi ona gösteririm…
- Bırak Allahından bulsun abi…
Derken tekir kedi sıkılmış olacak ki tin tin kalabalığın içinden uzaklaştı.
Kafamı kaldırdığımda hemen birinci katta elinde cep telefonu kamerasını bizimkilerin üzerine tutmuş çocuğa seslendim:
- Hayırdır yahu, ne oldu burada?
- Hocam, şu giden kedi var ya, şu yerdeki adama yoldan geçerken ‘pati’ attı. Tesadüf gördüm ben de. Ama hepsini çektim. Şimdi internete atacağım zaten. İzlersen sen de görürsün. Bir milyon izlenecek bir milyon!
Vay bee. Hayatımda gördüğüm ilk kavgaydı bu. Demek kavgalar böyle oluyor ve milyon insan izliyormuş. Komik bir şeymiş bu kavga.
··
1.209 görüntüleme
Emeğinize sağlık. İlk denemeye göre çok başarılı bir çalışma olmuş bence. Ne yalan söyleyeyim, bu tür hikayeler, özellikle de gülmelik olanları okuduğum zaman, keşke ben de yazsan diyorum. Kitap okumaya başlayınca da, neyse şimdi kalsın diyip vazgeçiyorum. Sanırım okumayı daha çok seviyorum.
Çok teşekkür ediyorum. Yazmak, hoyratlık ben gibiler için :) 
Mustafa A. nin bir İsmet'i kadar değil ama denedik işte :)
7 sonraki yanıtı göster
Kedidir kedi.:)) İlk deneme için gayet güzel olmuş Şevket Hocam. Keyifliydi. Elinize sağlık.
Kaleminize sağlık, keyifle okudum...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.