İnsandaki açılmak, yenişeyler keşfetmek, avare dolaşmak isteği, içiniboğan sıkıntıya boyun eğmek, alışkanlığın çizdiği yolu tutup sağına soluna bakmamak içgüdüsü üzerine uzun uzun düşündüm.
İçimizde belirsiz bir enginlik doğar,gözümüz nasıl dalarsa,duygularımız da bu enginliğin içine öyle kayar. O zaman kendimizi bu duyguya iyice kaptırmak, bu tek, yüce ve tatlı duygunun sevinci ile içimizi doldurmak için yanıp tutuşuruz. Oraya koşup erişince de aslında değişen bir şey olmadığını görürüz. Kendimizi yine yoksulluğumuzun, sıkıntımızın içinde buluruz. Ruhumuz da kaçıp giden mutluluğun özlemini çeker durur.
Sayfa 33 - KitapZamanıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.