Başta insani ve ilahi ilişkiler uyum içindeydi. Evrende düzen vardı. Melek orduları katı bölüklere ayrılmıştı; erkekler ve kadınlar, Tann' nın kendi görüntüsünde meydana getirdiği gözdeleri ise mutluluk içinde, acı bilmeden yaşıyordu. Eziyet yoktu, ölüm yoktu, zaman yoktu. Bunlara gerek de yoktu. Evren tümüyle hareketsizdi ve saf bir iradeyle ilerlemeyi reddediyordu.
Ama melekler bu durumda kalamazdı. İnsanı kıskandılar. Kara melekler, insanı kandırıp gururundan ederken, Tanrı'yı da acıyı yaratmaya sevk etti. Böylece melekler düşerken insanlık da düştü.
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.