TUHAF BİR VAKA - Spoiler İçerebilir.
Kim bu Bay Hyde? Nasıl biri, iyi mi kötü mü? Kötü nedir, iyi nedir?
Kafamızda bu sorularla okumaya başlıyoruz kitabı. Avukat 'a arkadaşı Doktor Jekyll tarafından bırakılmış bir vasiyet var ortada , bu vasiyetini neden daha önce Jekyll' arkadaşlarının hiç tanımadığı yabancı birine bırakmış olabilir şüpheleriyle bu işin peşine düşüyor Avukat. Daha sonra işler gizemli bir hâl almaya başlıyor.
Bay Hyde 'nin adı bir cinayet olayında geçiyor. Bay Hyde bir katildir. Etrafında sevilen ve iyi biri olarak bilinen Doktor Jekyll neden katil birine mirasını bırakır ki?
Bay Hyde gibi bir katil ve kötü biri, saygıdeğer sevilen Doktor Jekyll' ın bizzat kendisi olamaz mı? Eveeeet taaa kendisi! Bir dakika ama nasıl olur onun gibi iyi, sevilen biri nasıl olur da katil olabilir?
" İyi ile kötü, çoğu zaman yan yanadır."
-Voltaire
"Kendime diyordum ki, her iki kişilik de ayrı kimlikler halinde var olsa hayat dayanılabilir bir şey olurdu, kötü olanı dürüst ikinizin arzu ve pişmanlıklarından azade bir şekilde kendi yolundan giderdi ;dürüst olanı, zevk aldığı iyi şeyleri yapar ve hiç bir zaman uyum sağlayamadığı kötülükler yüzünden utanç ve pişmanlık duymadan kendi bildiği yolda kararlı bir şekilde ilerleyebilirdi. Bu iki uzlaşmaz kişiliğin birbirine bağlı olması, bu uyumsuz ikizlerin bilincin acı rahminde aralıksız bir şekilde savaşıyor olmaları insanlığın lanetiydi. Peki bunlar nasıl ayrılacaktı? "(94.syf)
Doktor Jekyll da tam olarak kendisinde bir arada bulunan bu iki benliğini labaratuvar ortamında deneyler aracılığı ile ayırıyor. Ying-Yang gibi içe içe geçmiş bu iki benliği ayırmak hiç de iyi bir fikir değildi.
Daha sonra onun kötü benliği ona hakim oluyor. Kendisi salt kötü ve cani birine dönüşüyor.
Salt iyi var mı bilemem ama salt kötü vardır bundan eminim. Yani eminizzz :)))
Kitabı okurken Dorian Gray'in Portresi (Oscar Wilde) geldi aklıma çünkü o kitapta da Dorian kabullenemediği diğer kötü benliğini, bencilliğini bir tabloya yüklüyordu.
Şimdi okuduğum kitapta da Doktor Jekyll bastırmaktan sıkıldığı duyguları tek bir bedene yüklüyordu.
Dorian Gray'in Portresinde olduğu gibi bu kitapta da yine sonuç hüsranla bitiyor.
Arendt’e göre, “kötülüğü seçenler, bireysel olarak kendi yargılama kapasitelerinden vazgeçenlerdir. ” belki Jekyll da kendini iyi tanımlarken bile şunun farkında olsaydı böyle bir deneyi yapmak zorunda kalmazdı. Kabul edelim hiç kimse %100 iyi niyetli biri değil. Kendi çıkarı olmazsa burun kıvırır hatta birçok şeye.
Hatta insanın çıkarının olmadığı hiç bir şey yoktur bana kalırsa.
Önemli olan bunun farkında olmak ve bizi mutlu etmeyen, kötü dediğimiz bu içimizdeki diğer benliğimizi sanatla ve çeşitli uğraşlarla törpülemek.
Bilim kurgu ve felsefe ağırlıklı bu kitabı bir solukta okuyabilirsiniz. İtinayla tavsiye edilir. İyi okumalar.
Kitapla kalın sevgili okurlar.
