iyi ki öldün!
Dede gece saat 02:37 de kalktım. Yok dede uyumuyordum uzanmıştım doğruldum sadece ve göz kenarımda biriktirdiğim tek damlacık göz yaşını senin için döktüm.
“Onlara öf bile deme!”
Dede hatırlar mısın bilmiyorum. Sen çok hastaydın ve çok uzaktaydın. Yanına gelmiştim. Konuşamıyordun tek istediğin gitmekti sanırım. Elimi bırakmıyordun. Ağzından güç bela dökülen sözcükleri duydum dede. “Beni de götürün.” diyordun. Bir daha ki gelişimizde demiştim “sen iyileş söz götüreceğiz seni.” Olmadı dede. Sen öldün.
“Onlara öf bile deme!”
Sen ölünce ağlamadım dede. Sen ölene kadar çok ağlamıştım. Sen ölünce tek damla düşmedi gözümden.
Şimdide ağlamıyorum dede. Çok ağladım o yüzden mi dersin. Tek damla düşmüyor gözümden. Kimin öldüğünü mü merak ediyorsun dede? Ölen var gömülen yok haklısın merak etmekte. Beni, annemi, babamı, diğerlerini ve onları; yine ben, annem, babam, diğerleri ve onlar öldürüyoruz.
Bu organize bir çalışma dede. Kimse bilmiyor kimin kimi öldürdüğünü. Ama herkes her şeyi biliyor dede.
Annem de biliyordu dede. Benim oruspu olduğumu biliyordu. Sen biliyor muydun dede? Bilmezsin sen çoktan ölmüştün ben oruspu olduğumda. Ama belki annemden duymuşsundur dede. Annem zeki bir kadındı daha bir şeyler olmadan olacağını bilirdi. Bunu da bildi dede. Dediği kadar varmışım hatta daha da fazlaymışım.
Ben oruspuları severdim dede. Bunu sen bilmezsin. Annem, babam, diğerleri ve onlar da bilmez. Ben onları severdim çünkü -çünküsü de var dede- Annem, babam, diğerleri ve onlar, onları sevmezler dede. Onlara karşı öfkeleri vardır. Onlar sevmediği için oruspuları severim dede. Ama benim oruspu olmamın onları sevmemle ilgisi yok dede. Ben annem dedi diye oldum. Annem benim için pek çok şey söylerdi. Ben bir tek bunu oldum dede. Bunu olabildim.
Kendimi zavallı görüyorum dede.
“Onlara öf bile deme!”
Dememeye çalışıyorum dede. Olmuyor daha beter şeyler söylüyorum. Öyle beter şeyler ki dilimden dökülürken ben bile inanmıyorum bunları kendimin söylediğine. Onlar da bana beter şeyler söylüyorlar dede.
İyi ki öldün dede. Yaşasaydın zor olurdu.
Bunları duymak, bilmek seni öldürürdü dede. Saltanatın yıkılırdı gözlerinin önünde. Herkes konuşurdu dayanamazdın dede. Iyi ki öldün.
Ben ölünce birileri de benim arkamdan der mi sence dede? Iyi ki öldü diye.
Bilmiyorum dede. Cennet nasıl?
Cehenneme gitme dede korkuyorum. Ateşten çok korkuyorum dede. Allah’ın beni sevmemesinden korkuyorum. Onlara öf demekten korkuyorum dede.
Dede sen hiç dua biliyor muydun? Bize lanet okurdun aklın başındaydı o zamanlar daha gençtin. Bilse hayır dua eder diye düşünüyordum çocuk aklı işte.
Ben de bilmiyorum dede. Allah’ı, peygamberi, kitabı, islâmı bilmiyorum dede. Kaç yaşıma geldim öğrenemedim.
“Onlara öf bile deme!”
Demem dede. Ben kimim sanki... Öf demek haddime değil dede.
Hayata tutunmak zor dede. Hele bilmezken hele herkes bir şeyleri bilip söylemezken daha zor. Onlar kolay sanıyorlar dede.
Iyi ki öldün dede.
Allah'tan gece saat 02:37 de döktüğüm tek damlacık göz yaşıyla cehennemi söndürmesini isteyeceğim dede. Senin için dede. Ben annem, babam, diğerleri ve onlar ve oruspular için dede.
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.