İyi ki kalbimi tanıyanlar yok. Ağırlıksız duran bedenimi küçümseyeceklerdi. Sonra da birbirlerini dürterek ya da ilerdeki arkadaşlarına göz işaretiyle beni gösterecekler, "Kalbini yok etmişin haline bakın! Hınzır pek de pratik, belli etmiyor hiç." diyeceklerdi. Ama iyi ki yoklar.