Hereke, 23 Temmuz 1915
Geçen harbin son günlerinde susan kalemim, hatıralarımın artık umutsuzluk ve kederle dopdolu olan sahifelerini kapamak ihtiyacını hissederken şimdi duygularım bugün, bu yeni harbin nihayete ermez gibi görünen çok elim hadiseleri arasında yine yazmak ve söylemek ihtiyacı hissediyor.
Yazmak ve söylemek... Şükür ki beşeriyetin sürüp giden istırabını hafifleten şu iki işe yarar vasıtayı icat etmişler... Söylemek ve yazmak olmasaydı dünya ne kadar kör ve nankör olur, şüphesiz baştanbaşa bir deliler yurdundan başka bir şey olamazdı. İşte ben de söyleşemediğim, hitaba lâyık insan bulamadığım şu elim hadiselerin seyri arasında defterimin beyaz sahifeleri üzerine narin ve sızlayan, ruh ve mevcudiyetimi ezip bitiren hisleri bugün yeni hayatın bazen feci ve bazen gülünç hadiselerini dökerek ruh ve mevcudiyetime bir miktarcık zevk ve teselli bahşetmek istiyorum.
Sayfa 28Kitabı okuyor
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.