Yüzünde hiçbir zaman bir tasa, bir düşünce belirtisi görünmez; içinde bir hayat var mı, yok mu anlayamazsınız. Gözleri hiçbir şey üzerinde dikkatle durmaz, hiçbir şey onda bir merak uyandırmaz.
Sokakta bir arkadaşı ona rastlar da nereye gittiğini sorarsa, Daireye, çarşıya veya birisini geçirmeye," der. Arkadaşı, "Bırak canım, benimle postaneye, terziye veya gezmeye gel." derse, hemen kabul eder, terziye, postaneye girer ve gittiği yerlerin tam tersine bir tarafa gezmeye gider.
Doğduğunu herhalde annesinden başka kimse fark etmemiştir, yaşadığını da pek az kimse bilir; fakat ölümünü kimse fark etmeyecek, öldüğüne kimse sevinmeyecek, kimse acımayacaktır. Onun düşmanı, dostu yoktur. Yalnızca birçok tanıdığı vardır. Belki bu silik kişinin yalnız cenazesi bir ilgi uyandıracak, yolda adamın biri saygı ile durup selamlayacak. belki başka bir meraklıda cenazenin önüne koşacak, ölenin adını soracak ve hemen unutacak.
Bu Aleksiyev, Vasiliyev, Andriyev ya da ne derseniz deyin, insanoğlunun yarım, donuk, bulanık, bir hayali, bir gölgesiydi.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.