Antuanın universitet yolu onun maraqlarının şaxələnmiş labirintinə uyğun oldu, maraqları isə daim yeniləşir, bitmək-tükənmək bilmirdi. Onun dostları az idi, çünki assosiallığın hədsiz dözümsüzlükdən əmələ gələn formasından əziyyət çəkirdi. Şəxsi maraq və meyllərinin üfüqi nəyinsə naminə zorla birləşən qruplara yolunu bağlayırdı. O özünü nifrətə əsaslanan həmrəylikdən qoruyurdu, məhz sərhəd və klan tanımayan maraqcıllığı və səmimiyyəti onu doğma ölkəsinə yadlaşdırırdı. İctimai rəyin “hə”, “yox” və “cavab verməyə çətinlik çəkirəm” arasında seçim təklif edən anket sorğuları çərçivəsinə sıxışdırıldığı dünyada Antuan qrafalardan birinin qarşısına quş qoymaq istəmirdi. “Lehinə” və ya “əleyhinə” rəy bildirmək, onun fikrincə, mürəkkəb problemləri yolverilməz şəkildə bəsitləşdirmək olardı. Üstəlik, o, həm də utancaq idi və ondan uşaqlığın son ümidi kimi yapışmışdı. Hesab edirdi ki, insan təbiəti o qədər maraqlı və zəngindir ki, naməlum, anlaşılmaz yad adamlar qarşısında az da olsa özünü itirməmək üçün hədsiz dərəcədə lovğa olmalısan. Elə hallar olurdu ki, az qala öz qiymətli utancaqlığını rədd edib, əzə bilmədiyimiz halda bizə nifrət edənlərlə təmas qurmaq istəsə də, tez özünü ələ alıb, çəkingənliyini şəxsiyyətin özünəməxsus vahəsi kimi qoruyurdu.Bundan başqa, tam haqlı olaraq özünə inansa da, hər halda özünə o qədər də etibar etməməyə çalışır, öz-özüylə o qədər də tez razılaşmır və hesab edir ki, ağlımızın kəşf etdiyi sözlər bəzən bizi tovlayaraq yanlış yola aparır.
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.