İsrafil'in surundan daha keskin bir sesle İslam çağırıyor!Bugün sizlere elime aldığım anda yazarın ruh alemine sürüklendiğim bir kitaptan söz edeceğim. Aynı hisler beni Diriliş Neslinin Amentüsü'nde de etkisi altına almıştı. Bunlar öyle hisler ki, 'Dağ taş İslam!' tabirini iliklerinize kadar hissediyorsunuz.
Üstat Sezai Karakoç; diriliş nesline, o dirilişin muştusuna adamış birçok eserini. Ve tabiiki bu eserinde de görüyoruz bahsedilen muştuyu. Sadece görmekle kalsak iyi, adeta çölde vaha görmüş bedevi gibi koşuyoruz o berrak siulete. Siluet diyorum çünkü, daha ilk sayfalarda görüyoruz bu karartıyı, o kenar çizgilerini. O'na erişebilmek, o sırra vakıf olabilmek için daha bi' süratle koşuyoruz, sımsıkı tutunuyoruz o siluete. Ve bir bakmışız ki, daha yolculuğun hazzına doyamamışken, atının yeleleri çeneni gıdıklarken kaybolmuş o siluet. O yolculuk bile nasıl hisler uyandırmış sende, düşünüyorsun sonradan, bu davanın daha ilk adımları buysa, O'na erişmek ne müthiş bir haz yaşatacak ruh aleminde!
Kitap şu sayacağım bölümlerden oluşuyor: {İçindekiler Kısmı}
1) İSLAM'IN DİRİLİŞİ
°İslam'ın Dirilişi'nde Avrupa'nın Durumu
°İslam'ın Dirilişi'nde Asya ve Afrika'nın Durumu
°İslam'ın Dirilişi'nde İslam Dünyası'nın Durumu
°Düşüncede Diriliş
°İnanışta Diriliş
°Edebiyat ve Sanatta Diriliş
°Aksiyonda Diriliş
2) İSLAM'IN ÇAĞRISI
°İnsana Çağrı
°Müslümana Çağrı
°Yahudiye Çağrı
°Hristiyana Çağrı
°Doğululara ve Afrikalılara Çağrı
°Din ve Tanrıtanımazlara Çağrı
Yaşayan şaheser; kendimizi ve Müslüman kimliğimizi tanıyacağımız, bizleri tokat gibi sarsacak bir eser armağan etmiş biz okurlara...
Bir alıntı bırakmak isterim şuracığa, lakin gardınızı alınız. Uzun bir paragraf olmakla birlikte, sizi uzun bir yolculuğa şıkartacak olan belki de bu cümlelerdir, benim içinde bulunduğum hissiyat gibi:
"Düşünmek... Bu, insanoğlunun en değerli özelliklerinden biri olan kabiliyetini geliştirmek... İşte, bu tarihi dönemde, İslam aydınına düşen büyük ödev. İslam, düşünmeyi, insana sürekli olarak bir ödev bilmiştir. Kur'an yüzlerce ayette, bu ödev üzerinde durur. Düşünmeye çağırır. Işığa koşan bir kelebeğin o telaşlı halinden, geceyi, bir dalgayı yararcasına aşan yarasadaki o radarlı yürüyüşten, baharda gülün birden bire açılışından, sonbaharda bütün bir tabiatın ölüşünden, evrensel bir kefen gibi varlığı bürüyen kıştan, peygamberleri dinlemediği için zamanın kılıcıyla toza ve küle çevrilen medeniyetlerden, ölümden ve ölüm ötesinden, mezardan, doğumdan ve çocuktan, yeraltından, ayın üstündeki altın tozlara kadar düşünmek, insana, Yaratıcı tarafından bağışlanan en soylu bir özellik değil midir?"
.
.
.
