Muayyen yüklemlerin, önceden hesaplanmış, kestirilebilir olanın ifşasını mümkün kılar. Sürekli değişip durandaki anlık kesintileri, arızaları görünür kılar. Gülünce takılan makine, kendisini bir arızanın sonucu gibi gösterir. Komik olan, “yaşama öykünen özdevinimin” kendisini görünür kılmasıdır. Başkasına, sözgelimi bir hayvana öykünenin komikliği de burada aranabilir. Taklit, kendi doğalarıyla baş başa iken komik olmayan varlıkların içlerindeki makineleri ortaya çıkarır. Ama bu sırada ilginç şekilde bir özdevinimin ayırt edici çizgileri de fark edilir, Bergson, makine düzeneğini, yaşama karşı gibi ele alsa da, başka bir taraftan bakıldığında, tekrar edip duran bir kendiliğin, mizacın da ifadesi olabilir.
Kendi mizacını basit birkaç jestte, ses tonunda veya bedensel davranışlarda görünür kılan karmaşık bir kendilik gibidir. Makinesel tekrara ulaşmak için kendiliğin arıza yapması beklenir. Bu durumda taklit edilen varlık, kendine özgü tuhaflıklarla ayırt edici olur; farkını işaretler. Makinenin tekrarlayan yüklemler içinde ürettiği fark, kendilik ifadesi gibi de anlaşılabilir.
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.