sen ne güzelsin.
"Sevmeyi özledim biliyor musunuz?"
Kayıtsız şartsız bir gülüşü.
Bir doğruya sevinmekten çok
Bir saçmalığa gülümseyebilen hoşgörüyü.
"Nerde kaldın" ayazını değil, "hoş geldin" iyiliğini.
Hiçbir şeyle yatışmayan yürek telaşını,
Kapı zilleriyle telefon arasında tükenmeyi.
Geceyi bir hayal hazinesine çeviren uykusuzluğu.
Kendimi severek yürümeyi kalabalıkta.
"Göğe bakma duraklarını" özledim.
Yağmuru kirpiklerden içmeyi.
Yumruk kadar bir yüreğe dünyayı sığdırma hünerini.
"Sana sevinç verdiğim sürece ben buradayım" zenginliğini özledim.
Başka kentlere vuran rengini güneşin.
Başka sokakların telaşıyla çoğalmayı.
Dünyayı yudum yudum aşka çeviren yalnızlığı...
Şükrü Erbaş ` 
İnsanın Acısını İnsan Alır
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.