Murathan Mungan’ı şiirleriyle tanıyordum. İlk defa bir romanını okudum. Kitabın kahramanı bir kadın ve bana göre o kahramanı tanımamızı sağlayan küçük bir kız çocuğu. Öyle üç kelimeyle geçilecek bir kız çocuğu değil ama yaşına rağmen kadınlar dünyasına çok hızlı bir giriş yapmış, çok bilmiş, bol sorular sorup kişiyi köşeye sıkıştıran, erkelerle aynı ortamda olduğunda onlarla genç kadınlar gibi flörtöz tavırlar takınan küçük bir kız çocuğu. Bu çok bilmiş küçük kızımız size bol empati yaptırıyor. Bir çok kadın tanıyorsunuz bu kitapta, eğitim farklılıkları olan, ideolojileri, zevkleri, hayatı algılayışlarıyla farklı kadınlara ve iç dünyalarına tanık oluyorsunuz. Gözleminin ve kaleminin ne kadar güçlü olduğunu gösterdiği bir eser. İlk okuduğumda açıkçası küçük bir kız çocuğunu bu ironiyle anlatmasını biraz abartılı bulmuştum. Yüksek Topuklar’ı okuduktan sonra etrafınızdaki insanları gözlemlerseniz abartı olmadığını hatta bu mecrada küçücük kızları yetişkinler gibi giydirme furyasını, çocuklara büyüklerin rollerini vermeyi komik bulduğumuzu; daha da ileriye götürürsek komik bulduğumuz bu halleri ebeveynlerin ciddiye alıp eğitim olarak benimsemeleri sonucu kurgunlanmış fakat tam da hayatın içinden olan küçük kahramanımıza kızmaktan vazgeçip toplumu, kendimizi ve ebeveyn olma durumunu sorgulamaya başlayabilirsiniz.

Yüksek TopuklarMurathan Mungan · Metis Yayıncılık · 20173,010 okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Çâre-sâz