Yüksek Topuklar Murathan Mungan

" Yeryüzünde hiç bir kadın bir erkeğin kaderini baştan aşağı değiştiremez ama herhangi bir erkek herhangi bir kadının kaderini baştan aşağı değiştirebilir. " Bu alıntıyı daha önce görmüş ve çok beğenmiştim. Sırf bu söz okumama vesile oldu bu kitabı. Ama beklediğim kadar iyiydi diyemem.Gereksiz yere konuyu uzatmış, sayfa doldurmaya çalışmış. Bir kadının evine misafir olan bir çocukla geçirdiği 5 günü anlatıyor kitap. Anlatıların müsebibi 5 yaşında bir kız çocuğu. Ama öyle noktalara vurgu yapmış ki yazarın erkek olduğunu unuttum okurken. Bir erkek bir kadını nasıl bu kadar iyi tanır diye düşünüp takdir ettim. Okumamış olmanız size bir şey kaybettirmez. Okumasanız da olur, elzem bir kitap değil.

Okuduğum ikinci Mungan kitabı. Yazarın bu kitabını çok duymuştum, ama okumaya karar vermeden önce sitedeki incelemeleri okuduktan sonra farkettimki; iki kısım var kitap ile ilgili incelemelerde. Bir kısım kitabı çok beğenmiş ve kitabı öneriyor diğer kısım ise kitabı hiç beğenmemiş. Bende okuduktan sonra karar vermek istedim ve bazı kişisel nedenlerden ötürü 10 günde okudum kitabı. Ama bittikten sonra gördüm ki, kitabı beğenmeyen kesim bence kitabı tam olarak anlayamamış ya da anlatıların altında yatan ironiyi, kurguyu, düşünceyi görememiş; kitabın içine girememişler yani.
Kitaba gelirsek. Gerçekten okurken büyük bir keyif aldım, çoğu yerinde kendi hayatımdan, olaylar karşısında hissettiğim duyguların nasıl bir erkek tarafından bu kadar hissedilerek yazıldığına şaşırdım kaldım. Okurken hep aklından geçen düşünce; nasıl bir erkek yazar; kadınları bu kadar iyi anlatabilir. Kitabın konusu kadınlar. Farklı sosyal statüye, eğitim düzeyine, yaşam standardına sahip kadınlar ve onlarla bir şekilde hayatı kesişen erkekler.. Zevkle okudum, kadınların hissettiklerine neler yaşadığını görüp hissetmek isteyen erkeklere farklı bir acıdan bakış açısı kazandıran bir kitap olacağını düşünüyorum.

Küçük tuğdenin adeta büyümüş de küçülmüş tavırları bazen ukalalığa varan söylemleri sizi çok şaşırtacak...bazen sinir olacak bazen tebessüm edeceksiniz okunulası bir roman.

Üst-orta tabaka(evet var öyle kat kat)kadınlarının yaşamlarını ana karakterin yaşamına giren kişiler yoluyla anlatmış yazar. Bana biraz abartılı gelen kareler olmadı değil lakin vardır böyle şeyler bilemiyorum. Karakterlerin bazılarını yakın çevresinden seçtiğini düşündürdü bana. Bazı ayrıntılarını da kendi yaşamından eklediğine inanıyorum (yazara karşı bi takıntım var itiraf ediyorum :)).
Kadını, kadına, kadınla anlatmış Mungan ancak çok fazla kadın şöyle, kadın böyle, kadın, kadın, kadın demiş. Tek eleştirim de bu.

Yarım bıraktığınız ve 10 yıl boyunca okumadığınız bir kitabı yeniden ele almak oldukça zordur. Murathan Mungan'ın "Yüksek Topuklar"ı bu şansızlığı yaşadı benim için. Aslında 10 yıl önce de çok keyif veren, sürükleyen, etkileyen bir kitabı sindire sindire okuma çabası içindeyken, şu an hatırlayamadığım bir sebeple yarım kalmıştı bu roman. Kitabı yeni okuyuşumda, daha önceki okumamda oldukça yol aldığımı ve kitabı tahmin ettiğimden daha fazla hatırladığımı fark ettim. Hatta, hayatın birçok kez bana bu kitabı hatırlattığını, ama benim kitabı anımsamama karşın, zihnimde biriktirdiklerini gizli gizli kullandığımı anladım.

Belki daha doğru bir ifade ile, kitabın baş kahramanı Nermin’in çizdiği kadın profillerini, yaşamda karşılaştığım bir çok kadında yakıştırmaya çalıştığımı, hatta bazen profillerden harman yaparak yeni profiller yarattığımı fark ettim.

“Yüksek Topuklar” isminden başlayarak bir kadın kitabı. Bir kadın gözüyle bakacak olursak, kadınlığın tüm foyasını, açıklarını, zayıflıklarını, hassaslıklarını ortaya koyan bir eser. Bir kadın olsam ve karşımdaki erkeğin de bu kitabı okuduğunu bilsem kendimi fiziksel olarak değil ama ruhsal olarak çıplak hissederdim. Ama diğer yanı ile, kendi bulunduğum noktadan, yani bir erkek gözü ile baktığımda kitabı okudukça kadınlardan daha fazla ürktüğümü söyleyebilirim, 5 yaşında olsalar bile. Zannedersem kitapta kendime en yakın bulduğum kadın karakter, kitabın kahramanı Nermin oldu. Nermin için bir anti-kahraman demek daha doğru olur sanki. Evet, beş yaşındaki Tuğde açısından bakınca tam bir anti-kahraman.

Kitabın kahramanı Nermin'in beş günlüğüne hayatına giren beş yaşındaki Tuğde ile macera olmayan maceralarını içeren bu kitap, aslında Nermin'in hayatına giren tüm kadınların biyografisini içeren eser sayılabilir. Nermin bu beş günde karşılaştığı ya da zihninde hatırladığı tüm kadınları, tüm kadın tipolojilerini, kadın çeşitliliğini önümüze seriyor.

Nişantaşı, Teşvikiye bölgesinde yaşayan burjuva sınıfından bir baba ile hikâyesi açık bir şekilde anlatılmayan ama tahmin edilen bir annenin kızı olan kahramanımızın çocukluk anıları ise kendi içine dönük bir hesaplaşma olarak bir bölüm oluşturuyor.

Hayat deneyimleri kadınlardan nefret etmesine, erkeklerle anlaşamamasına yol açan Nermin'in, çocuklara yönelik duygusunun ise en olumsuz duygularının toplamı olduğunu bu beraberlikte anlıyoruz.

“Yüksek Topuklar”, Nermin’le Tuğde’nin son birlikte oldukları günün yoğunluğundan dolayı, sonlara doğru bir tempo yükselmesi hissi verse de, daha çok bir hikâye dinginliğine sahip bir eser. Olaylar değil, hatıralar, zihinsel çabalar, analizler, gözlemler, tanımlar, tasvirler ve yorumlar kitabın yoğunluğunu belirliyor. Diyaloglar bile, karşılıklı iki karakterin konuşmasından çok, bir iç konuşma şeklinde geçiyor.

Nermin’in mizahi dili, Murathan Mungan’ın ifadesi ile karanlık mizahı, kitabın dilini ve anlatım tarzını belirliyor. Kitabı sürekli gülümser bir yüzle okuyorsunuz. Ta ki, Nermin’in çocukluğu, babası, annesi ve halaları ile hesaplaştığı bölüme kadar. O bölümde, Nişantaşı’nın, kasvetli, loş, burjuva ıssızlığına sahip evinin içinde gezinirken yüreğiniz daralıyor.

Kitabı okurken, kitap hakkında söyleştiğim birkaç arkadaşa, eğer kadın olsaydım Nermin tipli bir kadın olacağımı tahmin ettiğimi söyledim. Büyük ihtimalle ideal erkeğini arayan ama bulamayan, yalnızlığını değerli bulan ve hemen hemen şimdi olduğu gibi insanlardan giderek umudunu kesen bir kadın olurdum. Ama hayatımın birçok noktasında tekrarladığım gibi, erkek olarak doğmak hayatımın en büyük şanslarından birisi oldu. Çünkü kadınların cehennemi bu dünyada yaşadıklarına inanıyorum. Ama tahmin edeceğiniz gibi, bu vicdanımı kanatan bir şans.

Bir yazarın, kahramanının zihnine en köklü şekilde yerleştiği, her beyin elektron akışının takibini yaptığı bir eser "Yüksek Topuklar". Murathan Mungan'ın derin gözlem ve algı dünyasının keyfini çıkarmak için ön plana çıkan eserlerinden birisi. Ben de büyük bir memnuniyet yaratan bir yeniden okuma oldu. Bazı kitaplar ikinci kez okunmayı hak ederler.

Murathan Mungan şiirleriyle olduğu kadar roman ve hikâyeleriyle ayrı bir yere sahip. Bu roman bir nefeste içime çekecek kadar çabuk okuduğum sonra da pişmanlık değil acı çektiğim bir kitap. Satırları çizmekten bir süre sonra neredeyse sayfanın tamamını çizdiğimi görünce vazgeçmiştim. Kaç yaşında olursa olsun kadın dünyasını, psikolojisini nasıl bu kadar iyi bilebilir? Biz bazılarını bir duyan olur diye kendimize bile söylemiyoruz. Nasıl böyle net, olduğu gibi ifade edebilir? Kadınlık zaaflarım, hinliklerim, duygusallığım, nedensizliklerim, çelişkilerim, ayrıntıcılığım ve dahasıyla çarpıştım. Erkekler kadınların içinden, zihninden neler geçiyor öğrenebilirsiniz.

Şimdi düşünürken kitap aklıma geldi dedim ki bir inceleme yazısı yazmalıyım belki okumayıp bunu görenleri kitabı almaya ikna edebilirim diye. Murathan Mungan ile tanışma kitabımdı ve tek kelime ile BA-YIL-DIM. Yani bir erkek bir kadını ancak bu kadar açıklayabilirdi.Hatta bırakın erkek olmasını bir kadın bile bir kadını bu kadar anlatamaz. Yazarın diline,kurgusuna,gözlem yeteneğine, bakış açısına özetle her şeyine bayıldım. Kesinlikle okumanız gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Okuyun, okutturun ...

Getigimiz yaz tatildeyken almis ve sonrada eylülde okumaya baslamistim bu kitabi. Yanlis zamanda yanlis bir ruhhaliylemi okumaya basladim, yoksa kitaptan cok büyük mü beklentilerim vardida böyle oldu bilmiyorum, fakat eylülde okumaya baslamis olmama ramen hala okuyup bitiremedim. Bir kac yerinde tebessüm ettirmesine ramen yinede beni cok SIKTI ve ilk 100 sayfayi bitirince biraz ara verme karari almistim, sonra ekimde yine kaldigim yerden devam etme karari alinca yine daraltilar geldi bana okurken. Uzun lafin kisasi ilk 120 sayfasini okudum ama hala kitap basucumda duruyor, yarim birakip kitapligima kaldirmakta istemiyorum, cünkü bugüne kadar hic bir isimide, kitabida yarim birakmamisimdir, ne kadar SIKILSAMDA yinede sonunu getirmisimdir bir sekilde.
Eger "yüksek topuklar"i okumus birileri var ve bu kitabin 120. sayfasindan sonra kitabin daha iyi ve akici olacagini düsünüyorsa, lütfen yazin. Gercektende kitabi okuyup bitirmek istiyorum ama elim hic gitmiyor kitaba. Bu kitaptan neden bu kadar cok beklentim vardi bilmiyorum, belki yazarindan kaynaklaniyor, belkide bir cok yerde bu kitaba güzel yorumlar yapildigindandi... Yada benim unuttugum baska bir nedenden dolayiydi...

Bir kadın karakterin bir kız çocuğuyla geçirdiği 5 günü anlatan bu kitap ne yazık ki önerebileceğim kitaplar arasında yer almadı.. Okuduğum ilk ve tek murathan mungan kitabı olması sanırım benim şanssızlığım. İçi gereksiz detaylar ve iç konuşmalarla dolu olan bu kitabın sürükleyiciliği olmadığı gibi sıkıcı bile denilebilir. Zorlama şekilde uzatıldığını hissettiren kitabı elinizde varsa ve bolca boş zamanınız varsa okuyun, değilse hiç bir kaybınız yok.

Orta yaşa gelmek üzere olan bir kadınla, kendisine birkaç günlüğüne emanet beş yaşındaki kız çocuğunun maceraları. Çocuğun büyüklere parmak ısırtan bilmiş hareketlerine çok güldüm. Eğlenceli ve güzel bir kitap.