Yaz Geçer Murathan Mungan

Günü şiirle guzelleştirmek diye bir durum varsa en özelini yaşadım. Murathan Mungan benim için eşsiz bir değer. Şiirlerini okurken kendimde kayboldum. İyi ki anadilimde yazıyor dediğim insan.

"Oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim.." Kitap bitene kadar aklımdan çıkmayan cümle oldu. Tekrar tekrar başa sarıp okunacak ve her bir satır arasında insanın kendini bulabileceği bir kitap. "Uzağa dağılıyor yüzler/Kimse bakmıyor birbirine.." Ne kadar çok şiir o kadar huzur,o kadar mutluluk,o kadar hayal,o kadar kırıklık ve o kadar güzellik..

"Acı çekecek yerlerimi yok etmeden acıyla baş etmeyi öğrendim."
Bunun gibi onlarca satırını zihnime, yüreğime nakşettiğim muhteşem şiirler var içinde. Kaç defa satın aldıysam "çarpıldı" kütüphanemden. Olsun, canları sağ olsun. Demek ki alıp da getirmeyenlerin duygularına tercüman oluyor şimdi bir yerlerde. "Yalnız bir Opera" altın vuruştur benim dünyamda...

Murathan Mungan'ın okuduğum ilk kitabı... Hayran kaldım...Özellikle keşke bunları ben yazabilmiş olsaydım kıskançlığı yaşadığım kısım burasıdır;
"Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
Boşlukta iki yalnız yıldız gibi
Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz
Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca
Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız
Ne kalacak bizden?
bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim su kırık dökük şiirim
Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında
Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden
Bizden diyorum, ikimizden
Ne kalacak?"
Harika değil mi ama :)

Murathan mungan in yalnız bir opera şiirinden oluşan, "ve bitti.." diye başlayan siir kitabı.. bir aşkın bitişinin nasil bir şiirin başlangıcı olabileceğini çok güzel bir şekilde ve yaşatarak gösteriyor bize..
Ayrılık acısı ve onunla basetme şeklini şair kelimelerin gücünü kullanarak ve betimleyerek ifade ediyor; "Ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda, yorgun kirli ve umutsuz geçmişim". Her cümlesi ayrı bir duyguya sürükleyen şiir, okurken kelime kelime ruhunuza işliyor.

Yazar Murathan Mungan " Yaz Geçer" adlı bu kitabı çeşitli büyüklükte şiirlerden oluşuyor.Bu şiirleri okurken,bazı bölümlerin tekraren okunması gerekebilir düşüncesindeyim.Dikkatimi çeken bir başka nokta da Yazar'ın, Almanya'da yaşamış olup olmadığı..
Tavsiye eder,iyi okumalar dilerim.

Çok zor bulduğum kitaplardan biri...Okumaya doyamadığım ve tekrar tekrar okuduğum,her okuduğumda ayrı bit tat aldığım kitap.Başucu kitabı bu olsa gerek.

Murathan Mungan'ı "Yalnız Bir Opera" şiiri ile tanıdım.İlk dinlediğimde hissettiğim duyguları her dinleyişimde tekrar hissediyorum.Şairle beraber bende geçiyorum mevsimlerden , aşıklardan , acılardan...."Şiire başladığımda neredeydim şimdi neredeyim" diyor ve o zaman silkelenip kendine geliyorsun.Tabi seni tekrar şiire katmakta geç kalmıyor şair .Yaklaşık on beş dakikalık dinletinin sonunda şiirin bitişine anlam veremiyorsun.Eee devamı yok mu dedirtiyor.Aslında şiir hakkında söylenecek çok fazla şey var .

"Şimdi biz neyiz biliyor musun? Yıkıntılar arasında yakınlarını arayan öksüz savaş çocukları gibiyiz. Umut ve korkunun hiçbir anlam taşımadığı bir dünyada bir şey bulduğunda neyi, ne yapacağını bilemeyen çocuklar gibi.
Artık hiçbir duygusunu anlayamayan çocuklar gibi"... Buradaki benzetmenin ağır anlamı ....

"Gittin. Şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza. Biliyorum ne sen dönebilirsin artık, ne de ben kapıyı açabilirim sana." Cümlelerinde kendimi buluşum.
.
"Zaman nerde adılın
Beni de mırıldansın." Dizelerinde ki haklı haykırış ...
.
Kitaba gelirsek ;
Kitap üç bölüm on şiirden oluşuyor son bölümdeki şiirleri daha çok beğendiğimi söyleyebilirim."Yaz Sonu" ve "Yaz Bitti" ...
"Yalnız Bir Opera" şiirini herkese öneririm . Dinleyin ya da okuyun mutlaka kendinizden , içinizden geçenlerden yaşantınızda bir kaç dize de olsa çıkaracaksınızdır.
Şimdiden iyi dinlemeler , İyi okumalar
.
#murathanmungan #yazgeçer

Ayrıldığımız gündü.
Mutfaktaydık, buzdolabının yanında, kapısı açıktı,
Her şey bambaşka görünüyordu yüzüne vuran o soğuk ışıkta
“Biliyor musun” dedin.
“Sen neye benziyorsun biliyor musun?”
Epeydir aradığın bir şeyi bulmuş olmanın hem sevinç,
Hem keder veren gizli bir an için bulandırmıştı yüzündeki tedirginliği, kırgınlığı.
Sis ışığa çıkmıştı.
Sonra yavaşça çevirip başını yüzüme baktın kuyuya düşmeye benzeyen derin bir korkuyla.
“Neye?” dedim, yan yanayken yaşadığımız ayrılığın adını sorar gibi, “Neye?”
“Bilardo toplarına.”
“Neden?” dedim.
“Yazgını hep başkalarının ıstakalarının insafına bırakıyorsun da ondan…”

Daima okuyorum olarak işaretlemem gereken bir kitap, çünki hayatımın her yaşında geri dönüp işte bu dediğim bir bölüm var. defalarca kez tekrar tekrar okuduğum ve her okuduğumda daha çok etkilendiğim. Yolumu biçimlendiren sözler var içinde ...
mutlaka okunmalı dediklerimden birkere değil birkaç kere....