Küstüğünü söylediğinde gönlünün alınmasını bekliyor, alınmadığında daha derinden kırılıyordu. Bakmıştı küstüğünü duyurmak kimseyi harekete geçirmiyor o da zamanla söylememeyi öğrenmişti.
Bir zamanlar kalbimi kıran yıkıcı anlar, başka birinin hayatına ait puslu anılara dönüşüp silikleşmiş. Önümüzdeki günler azaldıkça geçenlerin hesabı da manasını yitirmiş.
İnsan hep bir gün çok mutlu olacağına inanır. Şimdi değildir, henüz değildir ama bir gün muhakkak, hak edilen o mutluluk gelip kendisini bulacaktır… Sonra genellikle o gün gelemeden de ölür.