İlk Şiirler okuduktan sonra, istedim ki bunu da okuyup, tek bir yorumdan yola çıkayım, ikiye bölmeyeyim. İyi ki böyle yapmışım.
İlk Şiirleri kitabında sağlığında yayımladığı ve yayımlamadığı şiirler mevcutken, bu kitapta sadece tarih sıralaması yapılmış. Son kitapta hapiste mi, dışarıda mı, sürgünde mi olduğu çok belli olmuyor. Belki yalnız yerlerinden çıkartılabilir.
İlk Şiirleri kitabında Nâzım daha naif, daha dini durumları ön planda bulundururken, Son Şiirleri'nde adeta yarıyor kendi durumunu kendi elleriyle. Daha sert, daha üzgün, daha yorgun ancak çok daha keskin olduğu gözlemleniyor. Vera'ya aşkını bu kitapta okumak, bir kadına; "Saman sarısı saçlı, mavi kirpikli" demek çok klişe gibi gelse de, Nâzım bu seslenişi koruyor.
Kimi insanlar vardır, var oldukları için mutlu olursunuz, hayatınızdadır bir biçimde, o sizi bilmez ama siz onu iliklerine kadar bilmek için uğraşırsınız ya;
Nâzım da öylesi.
