Bir insanın Nâzım Hikmet'i bu kitapla ve bu şiirlerle tanımaması gerekir, onunla böyle tanışmamalı, yoksa katiyen soğur, bu çok açık.
Şiirini, kalemini ideolojilerin emrine, hizmetine verdiği dönemler... önce ölçülü sonra serbest... önce Kurtuluş Savaşı çığlıkları, sonra Komünizm...
Neyse ki kendisiyle böyle tanışmadım, Nâzım'ın bu yönünü hiçbir zaman sevmedim. O da her genç gibi, her an öğrenmekte, etkilenmekte olan her genç gibi fikirlerin, ideolojilerin, grupların heveslisiydi. Şiirlerine bariz yansımış.
Lâkin şiirlerinin yine de bir kalitesi var, öyle alelâde değiller, ki böyle şiirlerden şu bildiğimiz ve pek sevdiğimiz şiirlere olan serüvenini görmüş olmak bana kitabın en büyük katkısıdır.
Bana kalırsa boş verin bu kitabı, ölümüne yakın dönem yazdığı şiirlerine kulak verin.
