**
Çocukluğumun kaygısız pek neşeli gunleriydi o zamanlar.
...
Düşünüyorum da,
o yaşlarda çok aptalmisim doğrusu.
Yılkı sürüleri bozkırdan bir çığ gibi ilerlerdi,
önüne çıkacak olsanız
bir anda sizi ezip
tozunuzu bile bırakmazlardı.
Havalandırdıkları toz bulutu
kilometrelerce uzar giderdi.
Ben sersem, onlar gelirken
buğday demetleri arkasına saklanır,
sonra, vahşi, küçücük bir hayvan gibi
birden önlerine çıkar,
onları ürkütürdüm.
Atlar birden yön değiştirir ve
çobanlar da başlardı beni kovalamaya.
**
Sayfa 10 - OTUKENKitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.