Ağlayabilseydim bazı şeylerin düzelebileceğini düşünüyordum.
Ağlamadım.
Korktum sadece...
Sayfa 36Kitabı okudu
··
9 görüntüleme
Küçükken yaptığım totemdi. "Çok gülme çok ağlarsın" diye bir şey var mı bilmiyorum ama mantığım buydu. Annem demiş olabilir çünkü küçükken yersiz kahkahalarım olurdu. Sonra olumsuz bisey olduğunda ağlamaya çalışırdım;ki "çok aglayabilirsem çok gülerdim". İnsan hep gülmez ya da hep ağlamazdı düşüncem. Keşke büyümeseydim de dünya benim ağlamama baksaydi. Kötü şeyler olmasın diye sürekli aglayabilirdim.
En güzeli çocukluktu oysa değil mi? Tertemiz ve saf. Şimdi ise kendi mutluluğumuz dışında başka şeyleri önemsemez olduk.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.