Vitangelo Moscarda’nın karısının burnunun yamuk olduğunu söylemesi üzerine bir anda hayatı alt üst oluyor. Bunca yıl bu durumu fark edemeyişini, kendini hiç tanımadığını düşünüp tüm yaşamını sorgulamaya başlıyor. Moscarda şunu düşünüyor: Çevremdeki insanların her biri Moscarda yerine başka birini tanıyorlar. Herkesin Moscarda’sı farklı. Herkes beni kendine göre şekillendirip sadece bende istediği özelliklere odaklanıp öyle bakıyor bana. Gerçek Moscarda kim peki? Başkalarının gördüğü mü yoksa kendi gördüğüm mü? Peki kendini görebiliyor mu insan? İncelemeyi yazarken tam şu an Jose Saramagon’un Bilinmeyen Bir Adanın Öyküsü kitabından şu alıntı geldi aklıma: “Kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu asla bilemezsin.” Moscarda’nın yapmaya çalıştığı tam olarak buydu kitapta. O gerçek Moscarda’yı ancak böyle görebilirdi. Kitap insan varoluşu ve kimliği üzerine. Ben de bazen bazı nesneleri ya da renkleri diğer insanlar da benim gördüğümün aynısını mı görüyor, o şeyi herkesle aynı mı görüyorum diye düşünürdüm. Ve kitabı okurken bu düşüncemin çok uç noktalarını sorguladım. Moscarda da bu düşünceyi insanlar ve kimlik üzerinden yapıyor Biri, Hiçbiri, Binlercesi’nde. Çok beğenerek okudum.

Biri, Hiçbiri, BinlercesiLuigi Pirandello · Zeplin Kitap · 20194,055 okunma

·

18 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bahar