Gönül bir emsâlsiz, görünmez şehir,
Doğular ufuksuz, herc ü merc batı.
Bir havz-ı kevserin misâli nehir,
Uçsuz ve bucaksız göğün tek katı!..
Hakîkat, şu zaman başa dürülse,
İlmin kapısını doğrular mekân.
Bir noktadan sonra her şey sürülse,
Kitaplar kül olur, bir harfse volkan!..
Benim bineğimdir insan... buyurdu,
Yer ile berâber gökler vesîle.
Dostumun diliyim... diye duyurdu,
Sevdikleri hep bir nûrdu kandile!..
Sen, ahsen-i takvîm, bir temiz toprak,
Bilekçen bir mühür, eskimez libas.
Su sensin, ateş de... ağaç ve yaprak,
Lügatlerde bir ses: Hoşgeldin ey nas!..
Sihir... bir ölümsüz zehrin ilâcı,
Sihir... ölümleri öldüren tılsım,
Bir öfke ki... güzel olsa da acı,
Bir öfke... selâmet yurduna hasım!..
Mâvilik... işâret levhası göğün,
Ve siyâh; beyazlar giymiş bir fener,
Ne varsa zandır hep onsuz gördüğün,
Ne varsa gördüğün hepsi de keder!..
Derken bir kitâbın sayfasından iz,
Bir yağmur misâli dökülür hemen.
Gel, der gibi sanki... haydi tertemiz,
Korkunun göğsünden gizlice emen!..
Ve evet Necip Fazıl’ın “Çile”sine olan mukâbele de diyebileceğimiz nazîre karalamamız {büyük ihtimalle isim olarak} “Senfoni” bitti gibi!..
Olumlu ve bilhassa olumsuz eleştirilere açığız efendim...
Son nokta koyulmadı ves’Selâm!..
Düşünmek... ve mağra, içinde biri,
Vaktini bekleyen görünmez ordu.
Biri... varla-yoğa bedel bir diri,
Yelkovan sessizce hep geliyordu!..
Sır benim içimde, ben sırda bir yok,
Varlık kararınca karıncaya yurt.
Bir usta kemankeş, bin kılıç ve ok,
Sırtlan sırıtırken, hayret içre kurt!..
Yakınlık derdine düşenler dikkat,
Uzaklık içinde bir yakîn saklar.
Nîmet ne azabtır, bilinmez kat kat,
Aç kalan dostunu, Zâtı’yla paklar!..
Semâlar toplanır, birleşir bende,
Yıldızlar bana hep sığınak olur.
Sağnak sağnak duâ, cevâbı tende,
Bilinmez bilmece kalpte kaybolur!..
Murâdı ıskalar bulayım derken,
Kasıt bir tuzaktır, mekr ise ince.
Yolcular hep ağır ağır giderken,
Teennî fısıldar sırrı dilince!..
Son, en baştan belli... bidâyet asıl,
Saat bir dönüşü sessizce kusar.
Şu görmek bir uzun, bir saklı fasıl,
Körlerin cümlesi gördükçe susar!..
Fikir, özgürlüğün nazlı bayrağı,
Kan kusturur önce, sonra kül eder.
Fikir... yakın eder sonsuz ırağı,
Külün savurur da seni kul eder!..
Kör olmak, görmenin mutlak gerçeği,
Gözlerde bir sürme hak dostu velî.
Dostun nazarında yokun merceği,
Halkın pazarında bir yafta; deli!..
Nefsin tezgahında tuzaktır yalan,
Şu dünyâ püf desen kopacak iplik,
Dünyâ bir hakîkat, rüyâ hep talan,
Mekân ile zaman arası birlik!..
Her sabah bir müjde, her ân bir şende,
Bambaşka bir âleme ol... der Yaradan.
Bir belâ derilir gülsüz gülşende,
Gül vakti, kokular çıkar aradan!..
Aklı terkedenler buldular aklı,
Aşkın sarhoşuna yollar hep âyân.
Bir yol var, yollardan çıkana saklı,
Bir yol var sonsuza bir açık beyân!..
Fikir de yorulur gün gelir bir gün,
Gönül eşsiz liman, selâmet yurdu.
Ne bir yay ne de ok, bir garîb düğün,
Ölenler buyursun... böyle duyurdu!..
Bir mahşer yeridir şimdi şu kalbim,
Kalbim kıyâmete artık nişandır.
Doğrular gün gelir kulunu Rabbim,
Bu o büyük güne yalnız îlandır!..
Depremler oluyor, yürüyor dağlar,
Sanki bir kelebek kesilmiş herkes.
Çağlarken hüzünler, nehirler ağlar,
Olan oldu... diyor hatiften bir ses!..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.