Henüz yitirilmemiş bir cennet vardı. İnsan, içinde zamansız ve mutlu yaşıyordu. Ama cennetin cennet, insanın da insan olabilmesi için bu mutluluğun yitirilmesi gerekiyordu. İnsan nefsine yenilmişti ve düşüyordu esas yurdundan. Zaten düşmeyen insan olur muydu? En dibe inilecekti ki en yükseğe çıkılabilsin. İşte insanın varoluş serüveni Hz Adem'le
