Yaprak, açılmanın paradigmatik biçimidir: Dünyanın kendi içinden geçmesine onun tarafından yok edilmeden imkân tanıyabilen yaşamdır. Fakat o aynı zamanda en âlâsından bir iklim laboratuvarıdır, oksijeni imal edip mekâna salan karnidir; ve oksijen, yaşamı, mevcudiyeti, sonsuz çeşitlilikte öznenin, bedenin, dünyevi varlığın ve hikâyenin karışımını mümkün kılar. Gezegeni dolduran ve güneş enerjisini yakalayan küçük yeşil yaprak ayaları, milyonlarca yıldır, apayrı yaşamların biri diğerinde erimeden kesişmesini ve karışmasını sağlayan kozmik bağlantı dokularıdır.