Hakkında
Unvan:
Filozof, Yazar
Doğum:
1976
Okurlar
3 okur beğendi.
79 okur okudu.
1 okur okuyor.
68 okur okuyacak.
5 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Akıl, bir imgenin, bir yazgı, toplam yaşamın mekânı, uzamsal ve zamansal bir ufuk olmasını sağlayan şeydir; bireysel kapris değil kozmik zorunluluktur.
Sayfa 19 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
[Pan en panti] Her şey herşeydedir.
Anaksagoras
Sayfa 82 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
Dünyanın soluğu...
O, tüm deneyimlerimizin temelindedir. Bir töz değildir: Şeylerin doğasını kendinde saklamaz. Deneyim tamamlandıktan sonra eklenen geç kalmış bir yankı da değildir. Ritimli, düzenli, yorulmak bilmeyen bir harekettir; ufkun ucuna kadar giden ve bize dönüp bedenlerimizde kırılan, ciğerlerimizde patlayan sessiz bir dalga.
O olmadan, yaşamımızda hiçbir
Sayfa 67 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
Aslına bakılırsa bir bitki, kendisinin ve içine batmış olduğu ortamın durumuyla ilgili bilgilerin çoğunu kök sistemi aracılığıyla elde eder; yine kökler aracılığıyla bitişiğindeki diğer bireylerle temas kurar, yeraltı yaşamının risklerini ve güçlüklerini onlarla birlkte yönetir. Kökler, toprağı ve yeraltı dünyasını bir tinsel iletişim mekânı haline getirir. Toprağın en katı kısmı böylece, onlar sayesinde, devasa bir gezegensel beyne dönüşür...
Sayfa 97 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
Kökler...
Canlı varlıklardan kopuk yaşıyor gibi görünürler, fakat bitkiler çevrelerinde olup bitenlerin bilincine onlar sayesinde varırlar. Zamanında Platon kafamızı ve dolayısıyla aklımızı bir "kök"e benzetmişti: İnsan, diye yazar, "yerin değil göğün bitkisidir"; kökleri yukarıda olan bir tür ters çevrilmiş bitkidir. Fakat genel kabul görecek versiyon Aristoteles'in Ruh Üzerine'sinde bulunur: "Yukarı ve aşağı bütün varlıklar ve evren için aynı değildir: Mademki organları işlevleriyle tespit edip ayırmak gerekiyor, hayvanlarda kafa olan bitkilerde köktür." İbn Rüşd bu ikisinin ediminin aynı olduğunu açıklayacaktır. Kafa ile kök arasında kurulan analoji, insan ile bitki arasındaki analojinin temelinde yer alır ve ortaçağ felsefi ve teolojik geleneğinde, moderniteye kadar (Francis Bacon da aynı benzerliği kullanmayı sürdürür) sıradışı bir başarıya sahip olacaktır. Örneğin, Guillaume de Conches felsefi incelemesinde bu paralelliği geliştirirken şu açıklamayı yapar: "Ağaçlar kafaları olan köklerini aşağı doğru, toprağın içine, besinlerini çıkardıkları yere gömerler. İnsan ise tersine, kökü gibi olan kafasını çıkarıp havada gösterir, çünkü o zihniyle yaşar...
Sayfa 95 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
İletiler
Yorumlar ve İncelemeler
