Item: No: 26
Rating: 10 puan verdi
Author: tuğba

tuğba

@sonbaharinyabancisi

30 Nisan 2021 14:08

Edebiyat

480 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

7 günde okudu

“Çok fazla kötü insanla karşılaşmıştım ve artık onların her birine karşılık gelecek kadar iyi insanla karşılaşmam gerektiğine inanıyordum.” Bir gecede şöhrete kavuşan bir müzisyen. Tek hedefi başarı olan genç bir magazin yazarı.. Her şey böyle başlamıştı değil mi? Efe ve Mine’nin hikayesi böyle başlamıştı. Rengârenk Acılar’ın hikayesi böyle başlamıştı. Konusu anlatmaya başlayayım. Mine, sosyal medya da kendi hakkında her şeyi gizleyerek magazin yazarlığı yapan bir kız. Efe ise söylediği bir müzik videosuyla Türkiye’nin gündemine oturmuş bir şarkıcı. Tek istediği müzik yapmakken kendini bir anda ünlü olma ve onun getirdiği sorunlarla boğuşurken buluyor. Bu durumlardan sıyrılmak için de magazin dünyasından kendisini soyutluyor. Mine’nin ilgisini de bu şekilde çekiyor. Yeşil Küpeli Kız adıyla magazin haberleri yapıyorken kimsenin hakkında bir şey bilmediği Efe Duran’ı mükemmel bir haber olarak görüyor, Mine. Ve onun yaşadığı yere yakın bir yere taşınayım derken Efe Duran’ın apartmanına taşınıyor. Hem de onun kiracısı olarak. Ve oyun başlıyor.. Beyza Alkoç herkes tarafından bilinen bir yazar. Kitaplarını okumasa en azından bir kere adını duymuştur insanlar. Genellikle yazdığı kitaplarda bir parça imkansızlık var. Karantina da okulun karantinaya alınıp cinayetlerle boğuşulması gibi, Kar Küresinde bir psikolojik merkezin aslında virüs yaymak için kullanılan bir yer olması gibi, 3391 Kilometredeki Ege ve İzmir detayı gibi. Ama No. 26 gerçekten de yaşanabilecek bir hikaye. Karakterlerin her hareketi o kadar normal ve doğal ki. Birçok insanın hoşlanmadığı Efe’nin öfkesi bile çok doğal. Öfke problemi yaşayan çok insan var etrafta ve bundan kurtulmaya çalışan da. Eğer Karantina’yı ya da başka bir kitabını okuyup yazarın dilini sevmediyseniz No. 26’ya tekrar bir şans verin derim. Yazarın yazı dili ve kurgusu çok gelişmiş ve artık bazı şeyleri gereksiz uzatmıyor. Yazarın değiştiğinin en büyük kanıtı da şu diyebilirim. Beyza Alkoç genellikle karakterlerine kıyamayan bir yazar. En sonunda onları hep mutlu sona ulaştırıyor. Bu yüzden okurken mutsuz bitme ihtimali insanın aklına gelmiyor. Ne yaparsa yapsın karakterlerini öldürmüyor çünkü. Bu kitapta öyle değildi ve beni şaşırtan da bu oldu açıkcası. Kitabı gerçekten yaşanabilir kılan bir nokta da kitapta Efe’nin Mine için yazdığı “Rengârenk Acılar” şarkısı. Kitapta Efe’nin şarkıyı yazdığı zamanlarda çıktı bu şarkı. Ve şarkıyı konserde söylediği zaman duyduk hepimiz. Şarkı konser bölümünün yazıldığı zaman çıktı. Şarkının linki burada, dinlemek isterseniz bir şans verin derim. youtu.be/FOjGvZF-LgQ Kitabın sevmediğim noktası var mı derseniz, sanırım kitabın çok hızlı ilerlemesi diyebilirim. Normalde iki üç kitaplık olabilecek son bir kitapta yaşandı ve bitti. Ama bir yandan da sıkılmadan okuttu bu durum. İkinci kitabının gelme olasılığı varmış diye biliyorum. Yazılırsa “Daire 7” adında olacakmış. Merakla bekliyorum çünkü No. 26 Beyza Alkoç’un en sevdiğim kitabı oldu. Bitirmeden önce kitapta anlatılan ünlü hayatı çok hoşuma gitti. Ünlülerin yaşadığı zorluklar tüm gerçeklikler göz önündeydi. Biraz müzik ve biraz magazin hayatı. No. 26’nın hikayesi. Efe ve Mine’nin Rengârenk Acıları’nın hikayesi. Bizim hikayemiz. ~Pembe ışıkların yansıdığı binanın altında duran öylesine biri..

No: 26Beyza Alkoç · İndigo Kitap · 20218,9bin okunma

··1 alıntı·

2 artı 1'leme

8,8bin görüntüleme

@otogardakiveda ·

03 Mayıs 2021 10:35

Beyza Alkoçu yaklaşık 2,5 yıldır her açıdan takip ediyorum ve kitaplarının çoğunu çok küçükken yazdı. Daha 15 yaşında yazıp bastırdığı kitabı var. Karantina serisini de 17-18 yaşlarındayken yazmaya başlamıştı. Şuanda 24 yaşında ve kendini gerçekten çok geliştirdi, ve daha da geliştirmeye devam edecek gibi. Dediğin gibi umarım No.26 ya bir şans verirler. Çok güzel bir inceleme olmuşş <33