Herkesin bir işten diğerine koştuğu günlerde yoldaş
Korotkov istikrarlı bir şekilde tam gün, kadrolu memur
olarak Genkibmalmerof’ta (Genel Kibrit Malzemeleri Merkez Ofisi)
çalışıyordu ve bu böyle on bir ay devam etti.
Kibmal’e ısınan sakin, sessiz sarışın Korotkov içten içe hayatın
cilvelerinden endişe duyar ama dünya üzerinde hayat sonlanana
kadar Ofis’te çalışacağı düşüncesinin verdiği güveni de bunun yerine
kendi kendine aşılardı. Gelin görün ki, pek de öyle olmadı.
20 Eylül 1921 tarihinde Kibmal mutemedi kulaklıklı, biçimsiz
şapkasını taktı, evrak çantasına çizgili kâğıda yazılmış tahsisat
belgesini yerleştirdi ve çıktı. Bunlar saat sabah on birde cereyan etti.
Aynı mutemet öğleden sonra dört buçukta sırılsıklam geri döndü.
Gelir gelmez ıslak şapkasını silkeledi, masanın üzerine koydu,
üzerine de evrak çantasını bıraktı ve “Üzerime gelmeyin, beyler,” dedi.