1 Mayis günü bir adam eşini öldürdü. O sırada farklı hayatlar yaşayan farklı yerlerde bulunan üç kişi bir şekilde bu olayın içine girdi. Romanda dört kişinin bakış açısı ile olay anlatılır. Bu kişiler genç bir gazeteci, kumarbaz bir avukat, eşcinsel bir hakim ve karısını öldüren işçi . Her birinin kendince yaşadıkları sıkıntıları vardı. Genc gazetecinin anne ,avukatın kumar ve hayata bos vermisligi, hakimin narsistligi ve insanlara tepeden bakan tavrı, işçinin ise sendika hırsızlığı.
Şimdi gelelim kitapta hoşlanmadığım kısımlara...
Kadınlar çok olumsuz tasvir edilmiş: Cahil,sorumsuz, fahişe, bencil,dırdırcı ......daha pek cok sıfat sayabilirim . Bu beni inanılmaz rahatsız etti.
Kitapta sürekli tekrarlar var. Bu da bazen insanı sıkabiliyor ancak yaşamın tekduzeliğini anlatmasi bakımından gerekli bir anlatim tarzi da olabilir.O kadar sıradan yaşamlarımız var ki yazar bunu yüzümüze çarpıyor. Örneğin bilardo ve bakara(Bir tür kumar) ile ilgili çok ayrıntı vardı. Hakîm arabasına atlar,motoru çalıştırır ve sürekli aynı yerlerden geçer.Artik bu kişilerin nerede ne yapacağını kestirebiliyordum. Adeta cümleleri ezberledim. Farkli bir anlatim biçimi.
Arjantinli yazar döneminin yazarlarının sıkça başvurduğu "büyülü gercekcilik " yerine sert gerçekçilik tarzını benimsemiş ve ortaya biraz sert bir roman çıkmış.
