Tolstoyun eserleri dünya çapında klasik kabul edildiği için üzerinde konuşmaya belki gerek yoktur ama bir de o eserlerinin yazarlarının ızdıraplarına tanık olmak, fikir sancılarını görmek yazara ve eserlerine olan bakışı daha da önemli kılacak diye düşünüyorum. Eserde Tolstoy kendi düşünsel ve özellikle hayatın amacına ait yer yer intiharı düşünecek kadar derin olan ızdırabını anlatmıştır. Kısa olmasına rağmen oldukça yoğun bir eser. Bu yüzden bir çırpıda okuyup aradan çıkarılacak gibi bir kitap değil aslında, üzerine düşünerek okunması lazım. Hayatın, yalnızca Allah ve ahiret varsa bir anlamı olabileceğini söylemesi, bu kitaptaki en samimi itirafıdır. Kitabı okurken inancı olmayan bir adamın nasıl ızdıraplar çektiğini ve mutsuz olduğunu gördükten sonra "Elhamdülillah, iyi ki Müslümanım, iyi ki inancım var." diye düşünmeme vesile oldu bende. Özellikle maneviyat duygularına önem veriyor ve Tolstoy gibi ölüm korkusunu ölümden sonraki hayata inanarak, bir devamlılık bulunacağı fikri ile gideren bir kişiyseniz, Tolstoy'un bu süreciyle yakınlık kurabilirsiniz. Farklı düşüncelere sahip insanlar için ise kitabın sonu hüsran olabilir. Hangi düşüncede olursanız olun, okumanızı tavsiye ederim. Spoiler "Her inancın özü, hayata ölüm tarafından yok edilemeyecek bir anlam vermesidir." İnanç, zenginliğin içinde ölen bir çarın, emek vererek çile çekmiş yaşlı kölelerin, yarı akıllı yaşlı kadınların, mutlu genç kadınların ve tutkulara kapılmış gençlerin sorularına yanıt verebilir.

İtiraflarımLev Tolstoy · Kapra Yayıncılık · 202022,9bin okunma

··

93 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.