Gün akşama döndü. İçimde , uzayan gölgelerle menevişlenen bir geçmiş. Yalnızlıkla yavaşlaşmış bir şimdi. Kirpiği kaşına değmeyen bir gelecek. Zaman bir tek eşyada hüküm sürüyor. Sürmek değil bu , pul pul dökülen heves. Ucu vazgeçmeye varan bir yılgınlık, bir gönül yorgunluğu. Dünya etimde ürperiyor. '' Ben nerede değilsem orada mutlu olacakmışım gibi gelir '' mi diyordu Baudelaire. Bir insana bir söz söylemek istiyorum. Ne olursa olsun. Bir insandan bir söz duymak. Yoksa varlığımı duymayacağım. Yoksa kalbim bir kötülüğe düşecek. Gidip kalabalığa teslim olacağım. Yoksa acı duyma yetimi yitireceğim..