Duruşlarının mantığı bunu gerektiriyordu. Sadece deneyimin geçerliliği değil, aynı zamanda dışsal gerçekliğin bizatihi varlığı da onların felsefesinde örtük olarak reddediliyordu. Sapkınlıkların sapkınlığı sağduyuydu. Ve asıl korkutucu olan başka türlü düşünmeniz halinde sizi öldürecek olmaları değil, haklı da olabilecekleriydi. Neticede iki kere ikinin dört ettiğini nereden biliyorduk? Geçmişin değiştirilemez olduğunu nereden biliyorduk? Hem geçmiş hem de dış dünya sadece zihnimizde varsa ve zihnin kendisi de kontrol edilebilir bir şeyse?
Özgürlük, iki artı ikinin dört ettiğini söyleme özgürlüğüdür. Bu sağlanırsa gerisi gelir.
Sayfa 86
·
538 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.