İzlanda, ölmeden önce gidip görmeyi çok ama çok istediğim ülkelerden biri. Şimdiye kadar bulup inceleyebildiğim her şeyine (doğası, müziği, sanatı, yazarları ve o mitleri!) hayran kaldım ve gerçekten de “ölmeden önce yapılacaklar” listemde “İzlanda’da kuzey ışıklarını seyret” var. E kitaplara karşı da boş olmayan biri olduğumdan İzlanda’dan çıkıp gelenler radarıma takılıyor tabii. Sessizlik Oteli de bu sayede listeme aldığım ama sonradan İzlanda’da takılacağımı sanırken kendimi savaştan bitap düşmüş (yazarın ismini vermediği) bir ülkede, bambaşka hisleri sorgularken bulduğum bir kitap oldu. Pişman mıyım? Kesinlikle hayır! Sessizlik Oteli, daha ilk cümlesinin girişiyle yakaladı beni: “Çıplakken ne denli gülünç göründüğümü biliyorum, yine de soyunmaya başlıyorum […]” Elimizde kendiyle barışık, kendinden tam emin olmayan, belli ki atlatamadığı bazı travmaları bulunan (çünkü bunu bilmek için uzman olmaya gerek yok artık; hepimiz bu hallere travmalar sonrası düştüğümüzü biliyoruz) ama bir yandan da bazı arzularını elde etmek için bazı sorunlarını kabullenerek harekete geçen bir karakter var demek için şahane bir giriş değil mi? Nitekim ana karakter Jónas Ebeneser de aynı böyle. Kitabın tanıtım yazısında da belirtildiği gibi “kırklı yaşlarının sonlarında, bir şeyleri tamir etmeye tutkuyla bağlı ama kendi hayatımı tamir edemeyen becerikli bir adam.” Al sana hayatın en büyük ironilerinden biri işte; çöz, çözebilirsen! Devamı: zimlicious.com/sessizlik-oteli...

Sessizlik OteliAudur Ava Olafsdöttir · Nebula Kitap Yayınları · 2021479 okunma

·

142 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Simay Yıldız