"Gerçek insan" ile neyi kastediyorum ben? Eski zamanların "gerçek insanı"nı kastediyorum. Onlar kıtlık (yani kötü talih) karşısında isyan etmezlerdi. Kendilerinin lehine olan şartlarda da kibirli davranmazlardı. Bir takım işlerin sonucunu almak niyetiyle kesin planlar da yapmazlardı.
Böyle bir kimse, bir hata yapsa dahi, pişmanlık duymaz; başarılı olsa bile kendiyle övünmez.
Böyle bir kimsenin en yüksek yerde bile başı dönmez. Suya dalsa bile ıslanmaz [yani kütlelerin kendisine göstereceği perestişden etkilenmez]. Ateşe girse bile yanmaz [yani maruz kaldığı aşağılayıcı muamelelerden, iftiralardan ve çilelerden de etkilenmez].
Bütün bunların hepsi de Yol'da [Tao'da] ifnâ olmuş ve nihaî kemâle ulaşmış olmak hasebiyle [kendisine verilmiş olan] (gerçek) Hikmet'in sonucudur.
Sayfa 223 - Kaknüs YayınlarıKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.