Dostoyevski'nin diğer eserlerine göre oldukça karmaşık bulduğum bu roman, "Yeraltı" ve "Sulusepken" olarak iki bölümden oluşuyor.Olaylar, eskiden 8.derecede bir memurken bir akrabasından düşen küçük bir mirasla işinden istifa edip Petersburg'un ücra bir semtine yerleşen bir adamın gözünden anlatılıyor.Kahraman hayattan soyuplanıp yalnızca toplumu gözlemlediği bu izbe eve "Yeraltı" adını veriyor.Kendisini de hırçın ve kaba bir adam olarak tanımlayan bu memur, iki ayaklı nankörler olarak gördüğü insanların açmazlarını medcezirli duygularıyla anlatmaya çalışıyor. 19.yy insanını çözmeye çalışırken esasında Taş Devrinde yasayanindan pek de farkı olmadığını, temelde aynı barbarca davranışları devam ettirdiğini görüyor. Özellikle 1. bölümde kahramanın çelişki dolu ifadeleri tam olarak neyi savunduğunu anlamamizda güçlük yaşatıyor.Ve bu yapıt insanda bir hezeyan halinde yazılanların hiçbir düzenleme yapilmadan basıma gönderilmiş izlenimi uyandırıyor.Zaten kitabın birkaç yerinde yazar, gelişigüzel yazdığı şeyleri edebî bir yapıt ortaya koyma amacıyla değil onu bunaltan bazı anılarından yazarak kurtulma maksadıyla kaleme aldığını söylüyor.İkinci bölümde bu anılara yer verildiği için daha akıcı bir üslup göze çarpıyor. Dosto bu yapıtında elindeki üç beş malzemeyle özgün bir ürün ortaya koyan mahir bir şefe benziyor. Başlarda bir lezzet vermese de sonunda dimağınızda bıraktığı o hoş tat için bu eser okunmaya değer!

Yeraltından NotlarFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 2020127,9bin okunma

·

34 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.