Adamın birisi manzara hevesiyle dağlarda dolanırken dengesini kaybedip uçuruma yuvarlanır ve nihayet düşüşünü engelleyecek bir dal yakalayana kadar metrelerce düşer. Ancak ne dal sağlamdır ne de gücü sonsuza dek dayanabilecektir. Umutsuzca haykırır: "İmdat! İmdat! Yardım edecek kimse yok mu?" Yukarı bakar ama masmavi gökten başka hiçbir şey göremez. Derken birden gök yarılır ve son derece parlak bir ışık üzerine düşer. Ardından gür bir ses duyulur: "Ben varım, oğlum. Bırak dalı, gel kucağıma..." Adam bir an düşünür ve bir daha haykırır: "Başka kimse yok mu?"
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.