Bu kitabı okumak sabırla eşek bakmaya benziyor. Bilerek mi yapmış yazar bilinmez. Bu biraz ironikti.
Sürükleyici bir akış yakalayamıyorsunuz. Çok fazla alıntı var ve kayboluyorsunuz bir yerden sonra. Ama kitap amacına hizmet ediyor. Kitabı bitirdiğimde eşek gibi küçümsenen hor görülen bir hayvanın bile bir kitabı doldurabilecek kadar derinliğinin olduğunu keşfettim. Her canlının en az bir insan kadar derinliği ve hikayesi vardır. Kitabı bitirdiğinizde bu düşünceye sahip oluyorsunuz.
Bana zaten bilmediğim hissetmediğim bir duyguyu hissettirmedi. Hayvanları sevmeyen bir varlığın kitap okuyabildiğini varsayarsak eğer, bu kitap işte onun işine yarayabilir. İnsanların dışındaki canlıların da ruhunun olduğunu ona hatırlatabilir.