“Demek ki acı ile hafıza aynı yolun yolcusuydu. Bize en çok acı verenleri asla unutmamamızın nedeni buydu; ya hafızamızdan vazgeçip, bizi sadece tek tip güdük bir mutluluğun içine hapseden bir yaşamı seçecektik ya da ona sarılıp acılarımızın çeşnilendirdiği bir geleceğe doğru pupa yelken ilerleyecektik özgürce.”