« Enstitüde duvar, sınır diye bir şey yoktu. Bakardık her gün köylüler, kentliler konuk gelir giderlerdi.. Giyim kuşamda olsun günlük yaşantımızda olsun lükse karşı idik. Hiç hademe yoktu. Çamaşır bulaşık hariç her çeşit temizliği kendimiz yapardık. Koridorları, sınıfları ıslak talaşla süpürür, paspasla silerdik. Tahta tabanları mazotlardık. Haftada bir gün, bir sınıf genel temizlik yapardı. Camlar, helalar, lavabolar pırıl pırıl olurdu.»
Sayfa 127 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
··
35 görüntüleme
Şimdi olsa, veliler hemen cimere şikayet eder.
Benim de aklıma aynı şey geldi. Öğretmenliğin ilk yıllarında o kadar çok şikayet almıştım ki çocuklarına toz kondurmayan velilerin aslında çocuklarını o kadar da iyi tanımadıklarını fark etmiştim :) bu sistem öğrencilerin kendi kendinlerine yetmesi, sorumluluk alması, zorluklarla başa çıkması.. gibi pek çok şeyi öğretiyor aslında. Şimdi hazıra konma devri maalesef.. Armut piş, ağzıma düş dedikleri..
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.