Bizler yaşamda çektiğimiz sıkıntılardan bizi korumuyor diye evreni suçluyorduk. Yukarıda biryerlerde olan bir tür öfkeli Tanrı'dan korkuyor ve kendimizin onu memnun edecek kadar iyi olmadığımızı düşünüyorduk. Ve tüm bu zaman boyunca o her zaman yanınızdaydı! Bekliyor olduğumuz sevginin tam ortasında varoluyorduk ve onun içimize dolması için biraz yer açmamız gerekiyordu. Ve o güçlü, cezalandırıcı Tanrı... o yalnızca bizim yarattığımız bir şeydi, toplumsal aklımızın Adam'dan çaldığı enerjilerle yarattığı bir şey!
Sayfa 168Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.