Arkadiy eve dönmek üzere yola koyulduğunda karanlık çöküyordu. Neva'ya yaklaşırken bir an durdu ve gözlerini nehir boyunca ufka dek uzanan, ayazla kesifleşmiş sise dikti; ta ufkun ucunda her şey son bir kez erguvaniye bürünerek kan kırmızı günbatımına karışıyordu. Kentin üzerine akşam çökmüştü ve Neva'nin uçsuz bucaksız, donan kardan kabarmış
Sayfa 201 - kültür yayınlarıKitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.