Öncelikle, Tolstoy iki öyküsünde de cinsel arzuyu şeytan olarak adlandırmış.
İncelemeye Şeytan öyküsüyle başlayalım. Tolstoy'un ölümünden sonra yayımlanmış olan bu öykü kimilerince kendi hayatından bir kesit. Çünkü bu öykünün nüshaları döşemenin altında bulunmuş. Şeytan öyküsünde İryentev babasının ölümünden sonra işlerini bırakıp (Tolstoy da 1840lı yıllarda hukuk eğitimini yarıda bırakıp çiftliğe dönüyor) çiftliğine dönüyor ve babasından kalan borçları ödeyebilmek için çiftliği çekip çeviriyor. Bu işlerle uğraşan İryentev, "sağlık için" bir birliktelik arıyor. Köylü kadınlardan çekinse de en sonunda babasının eski bir dostuna başvurup Stepandina adlı bir kadınla randevu ayarlıyor. Her şey ücreti dahilinde gelişip bitiyor. İryentev gel zaman git zaman bu randevulaşmalara devam ediyor fakat bir gün, biraz da alelacele evleniyor. Öyküyü burada kesiyorum, devamında daha bir çok olay gelişiyor. Olaylardan ziyade İryentev'in şeytanla iç savaşına tanıklık ediyoruz.
Peder Sergi, Çar'ın yaveri olabilecek kadar yükselmiş olan Kasatski'nin öyküsüdür. Kasatski her zaman "en üstünü" hedeflemiş ve başarmış bir askerdi. Yaver olmasına ramak kala askerliği bırakıp rahip olmaya karar veriyor. Çünkü Kasatski için "en üstü"ne orada ulaşabilir. Bu öykü bana 
Stefan Zweig 'ın 
Rahel Tanrı’yla Hesaplaşıyor kitabındaki "Ölümsüz Kardeşin Gözleri" öyküsünü ansattı. Baya baya benziyor, iki karakterin kaderleri de aynı kapıya varıyor. Bu öykü zaten hoşuma giden bir öyküydü. Bir benzerini, dedesini görmek hoş oldu.
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.