Drizzt Do'Urden... Üzümlü kekim. Benim için özel bir karakter, pek çok fantastik kitabın ana karakterinden ayrılan özel biri. En az Fahrenheit 451'deki Montag kadar. Fahrenheit 451 hakkında son zamanlarda okuyanlardan ortalama olduğuna dair şeyler duymuş biri olarak, Drizzt'in Montag gibi anlaşılamamış olabileceğini düşünmüştüm ama genel olarak okuyucu yorumlarında kıymetinin bilindiğini ve el üstünde tutulduğunu gördüm. Peki nedir Drizzt'i özel kılan? Bir kere çevresindeki yanlışları, varolan dünyayı kendi başına algılayabilmesi için başına öyle büyük felaketlerin, trajedilerin gelmesi gerekmiyor. Hayatı tüm hemcinsleri kadar trajik, belki bazılarından iyi bile -Vierna ve elbette en büyük farkı yaratan Zak sağolsun-. Başına farklı bir şey geldiği için baş kaldırma yolunu seçmiyor; düşünerek, hissederek kendisi buluyor. Dümdüz saf iyi bir karakter, evet çok güçlü falan ama bazen kaybediyor- iyi bir çocuk çünkü-, bazen de beklenmedik zaferler alıyor -yine fazla iyi bir çocuk olduğundan-. İlk kitap açısından bakacak olursak çok da yalnız bir karakter. İkinci kitabı okumadım daha ama arkadaş bulur diye tahmin ediyorum. Guenhwyvar var tabii ama Zak'in yokluğunu doldurabilecek -en azından bir nebze- kendi türünden birilerine ihtiyacı var gibi. Genel olarak kitaptan bahsedecek olursam; çok düşük beklentilerle başlamıştım açıkçası. Bunda kapak tasarımının da etkisi büyük, biraz da zaman atlaya atlaya ilerlemesi pekiştirdi durumu. Karakterlerle nasıl iletişim kuracağız çok çabuk büyüyorlar derken kitap akmaya başladı. Drizzt halkını tanırken biz de tanıdık, onun kafa karışıklıkları bizi aydınlattı. Şahsen neden olduğunu tam anlayamamakla beraber Masoj ve Alton'a da sempati duydum. İyi kötü bir hedefi olan karakterlerdi, onları anlamak zor olmadı. Briza veya diğer şu yüce rahibe tayfaya pozitif bir duygu beslemek pek mümkün değildi. Zaknafein hakkında spoiler yiyerek başlamıştım, o son sahneyi hep ne zaman olacak diye bekliyordum yani. Bilerek okumak da kötüydü. Not: Dinin'den de nefret edemedim, ara ara gaza gelip Drizzt'in yaptıklarından gururlanması hoşuma gitti. Sonuç olarak karanlık bir dünya okuduk, sonraki kitaplar da aydınlanacağını düşündüğüm. Kafamızda bolca soru işaretleri oluştu, diğer ırklar hakkında, yeryüzü hakkında. Ben ikinci kitaba geçiyorum. Kara Elf üçlemesinin ilk kitabını da fantastik seven, kendini bulma hikayesi seven herkese tavsiye ediyorum.

AnayurtR. A. Salvatore · Arka Bahçe Yayınları · 20011,124 okunma

·

144 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.