Antropomorfizm eleştirisini dayandığı temel ölçütü gözler önüne serer: İnsana özgü bütün bu zaaflar, Tanrı’nın gerçek doğasıyla bağdaşmaz. Homeros ve Hesiodos’un tanrılarının işlediği günahlar, tanrısal olanın ahlaki düzeyi ile çelişir, hakeza giyimleri, konuşmaları, insan biçiminde oluşları ve doğumları da buna uygun değildir.