İnsan yapıcıdır, yeni yollar açmayı sever, bu su götürmez bir gerçektir. Fakat neden acaba bir yandan da yıkmaya, her şeyi kaos haline getirmeye bayılır?
Yapıcı olurken isminin anılmasını da ister. Biraz egoistçe bir yaklaşım. Yapıcı olurken ölümsüz olmayı istediği gibi yıkmayı da sever. Hayatının en büyük paradoksu. Çelişkilerle yaşadığı içindir ki istediği kadar üretken olsa da hiç bir zaman mutlu olamadı. Tıpkı zamanında yeni yollar yapıp tarihi kalıntıları yıkıp o yollara kendi ismini verenler gibi